Narzucanie nieuczciwych cen będące nadużyciem pozycji dominującej następuje w momencie zawarcia umowy

Sąd Najwyższy uwzględnił skargę kasacyjną, wskazując, że w sytuacji, gdy do narzucenia nieuczciwych cen w myśl art. 9 ust. 2 pkt 1 ustawy antymonopolowej dochodzi w drodze umowy, w szczególności, gdy zbiór kontrahentów jest określony i zamknięty, za relewantne należy uznać to samo kryterium, co w przypadku art. 9 ust. 2 pkt 6, tj. moment zawarcia umowy. Za przyjęciem takiej interpretacji w niniejszej sprawie przemawia geograficzne zdefiniowanie przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów rynku właściwego, w wyniku którego wyczerpano zakres potencjalnych kontrahentów, a tym samym możliwość kontynuowania praktyki narzucania nieuczciwych cen.

Powyższe zagadnienie ma istotne znaczenie w kontekście art. 93 ust. 1 ustawy antymonopolowej, w świetle którego nie wszczyna się postępowania w sprawie praktyk ograniczających konkurencję, jeżeli od końca roku, w którym zaprzestano ich stosowania, upłynęło 5 lat.


Podmiot udostępniający informację:
Sąd Najwyższy Informacja wprowadzona do BIP przez:
Michałowski Krzysztof
Czas udostępnienia informacji w BIP: 16 lipca 2019 r., godz. 15:46

zdjęcie tytułowe: pixabay.com