Europejski Nakaz Aresztowania byłego sędziego Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie Stefana Michnika

W toku postępowania zgromadzono materiał dowodowy dający podstawy do przyjęcia, że sędzia Stefan Michnik sprzeniewierzył się zasadzie obiektywizmu, a orzekając w sprawach karnych, kierował się przede wszystkim przesłankami natury ideologicznej, dążąc do fizycznej eliminacji osób postrzeganych przez ówczesne władze jako przeciwników politycznych, bowiem dokonał dowolnej oceny materiału dowodowego – niezawierającego jakichkolwiek obiektywnych dowodów obciążających oskarżonych, a tym samym bezpodstawnie przypisał im popełnienie zarzuconych czynów, ponadto przy kształtowaniu wymiaru kary przyjął, iż oskarżeni „są jednostkami wysoce niebezpiecznymi społecznie”, nie biorąc pod uwagę okoliczności przemawiających na ich korzyść (młody wiek, uprzednia niekaralność, okazana skrucha).

Stefan Michnik między innymi przewodniczył składowi sędziowskiemu Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 5 stycznia 1953 roku skazał na karę śmierci działacza organizacji niepodległościowej „Kraj”, także jako przewodniczący składu orzekającego Wojskowego Sądu Rejonowego  w Warszawie w dniu 3 marca 1953 roku skazał na karę śmierci osobę wypełniającą zadania kuriera II Korpusu gen. Władysława Andersa, kara śmierci została także orzeczona przez sędziego Stefana Michnika w dniu 24 kwietnia 1953 roku wobec oskarżonego za udział w Związku Walki Zbrojnej, Armii Krajowej i Zrzeszeniu „Wolność i Niezawisłość”, w istocie pełnienie zawodowej służby wojskowej w okresie II RP oraz formacjach będących jej kontynuacją w okresie II wojny światowej przesądziło o wymierzeniu w dniu 19 listopada 1951 roku przez sędziego Stefana Michnika kary śmierci majorowi rezerwy, któremu zarzucono usiłowanie obalenia przemocą ustroju.

Zarzuty stawiane byłemu sędziemu Stefanowi Michnikowi dotyczą także wielokrotnego bezprawnego pozbawienia wolności osób pozostających w opozycji do ówczesnych władz, w tym członków Polskiego Stronnictwa Ludowego, konspiracyjnych organizacji „Kraj”, „Ruch Uniwersalistów”, poprzez naruszanie terminów zakreślonych w ówcześnie obowiązujących przepisach do stosowania i przedłużania tymczasowego aresztowania.

Podejrzany Stefan Michnik, mający nadal obywatelstwo polskie, nie posiada w Polsce miejsca stałego pobytu, mieszka obecnie na terytorium Królestwa Szwecji i co najmniej od 2008 roku unika jakichkolwiek kontaktów zarówno z przedstawicielami polskiego wymiaru sprawiedliwości, jak też z właściwą polską placówką dyplomatyczną, zaprzestał ponadto odbioru korespondencji kierowanej doń w niniejszym śledztwie.  Wskazuje to wyraźnie, że podejrzany wykorzystuje fakt zamieszkiwania poza granicami kraju do utrudniania prowadzonego przeciwko niemu śledztwa.

Z tego też względu w dniu 31 lipca 2018 roku prokurator Oddziałowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Warszawie wystąpił z wnioskiem do Wojskowego Sądu Garnizonowego w Warszawie o zastosowanie tymczasowego aresztowania wobec Stefana Michnika.

Postanowieniem z dnia 14 sierpnia 2018 roku Wojskowy Sąd Garnizonowy w Warszawie zastosował wobec podejrzanego Stefana Michnika środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania na okres trzech miesięcy od dnia zatrzymania. W uzasadnieniu tej decyzji Sąd argumentował, że zebrany w śledztwie materiał dowodowy wskazuje na duże prawdopodobieństwo, iż podejrzany dopuścił się popełnienia zarzucanych mu czynów, za które grozi mu surowa kara. Sąd podniósł także, że podejrzany ewidentnie wykorzystuje fakt zamieszkiwania poza granicami kraju do utrudniania prowadzonego przeciwko niemu śledztwa, skutkiem czego konieczne jest zastosowanie wobec niego tegoż izolacyjnego środka.

Mając na uwadze decyzję Wojskowego Sądu Garnizonowego w Warszawie, w dniu 24 sierpnia 2018 roku prokurator Oddziałowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Warszawie zarządził poszukiwania listem gończym ukrywającego się podejrzanego Stefana Michnika. Obecnie monitorowane zatem będzie zachowanie się podejrzanego, związane z ewentualną zmianą miejsca pobytu, w szczególności z wjazdem na terytorium Polski.  

Niezależnie od tego w dniu 16 września 2018 roku wystąpiono z wnioskiem do Wojskowego Sądu Okręgowego w Warszawie o wydanie Europejskiego Nakazu Aresztowania Stefana Michnika, który może być podstawą do wydania podejrzanego władzom polskim i przeprowadzenia skutecznego postępowania przygotowawczego w Polsce.

W uzasadnieniu wniosku argumentowano, że aktywność orzecznicza sędziego Stefana Michnika stanowiła element działalności w strukturach państwa totalitarnego, posługującego się na wielką skalę terrorem wobec przeciwników politycznych, w tym wobec członków legalnie działającej partii politycznej, tj. Polskiego Stronnictwa Ludowego, oraz żołnierzy przedwojennego Wojska Polskiego w celu ich fizycznej eliminacji ze społeczeństwa.

Wskazano, że podejrzanemu grozi surowa kara, bowiem stoi on pod zarzutami popełnienia trzydziestu zbrodni i występków o górnej granicy sankcji pozbawienia wolności wyższej niż 8 lat, w tym zabójstw, a zatem przestępstw, za które możliwe jest wymierzenie nawet dożywotniego pozbawienia wolności.

Zdaniem prokuratora, prognoza orzeczenia wobec tego podejrzanego surowej kary jest tym bardziej realna, gdy uwzględni się bardzo wysoki ładunek społecznej szkodliwości zarzucanych mu czynów, sprowadzających się między innymi do pozbawienia życia pokrzywdzonych ofiar systemu totalitarnego, ponadto tożsamy stopień zawinienia sprawcy.

We wniosku podniesiono także okoliczności wskazujące na realną obawę ukrycia się podejrzanego, który nie posiada w Polsce stałego miejsca pobytu.

W dniu 26 października 2018 roku Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie uwzględnił wniosek prokuratora OKŚZpNP w Warszawie i wydał Europejski Nakaz Aresztowania Stefana Michnika.    

Sąd wskazał, iż czyny, o które podejrzany jest Stefan Michnik, stanowią zbrodnie komunistyczne i  jednocześnie należy je uznać za zbrodnie przeciwko ludzkości, co odpowiada obowiązującym regulacjom międzynarodowego prawa karnego, tj. zapisom Rzymskiego Statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego. Sąd uznał ponadto, że podejrzany ukrywa się przed polskimi organami wymiaru sprawiedliwości, albowiem unika jakichkolwiek kontaktów z prokuraturą prowadzącą postępowanie karne w tej sprawie i zaniechał współpracy z właściwą polską placówką dyplomatyczną, a nawet zaprzestał odbioru kierowanej doń w śledztwie korespondencji. Działania podjęte przez podejrzanego, zdaniem Sądu, celowo zmierzają do uniemożliwienia wykonania wobec niego, orzeczonego postanowieniem z dnia 14 sierpnia 2018 roku Wojskowego Sądu Garnizonowego w Warszawie, środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania.


Opublikowano: 08.11.2018