08.07.2020 14:50 | Źródło: Rzecznik Prasowy Politechniki Krakowskiej

Prof. Andrzej Białkiewicz nowym rektorem Politechniki Krakowskiej

Prof. dr hab. inż. arch. Andrzej Białkiewicz został wybrany rektorem Politechniki Krakowskiej na lata 2020-2024. W wyborach, które odbyły się w środę 8 lipca 2020 r., pokonał jedynego kontrkandydata – prof. Jerzego Sładka. Nowy rektor obejmie funkcję 1 września, zastępując kończącego urzędowanie prof. Jana Kaziora.

Wyboru rektora Politechniki Krakowskiej dokonało 60-osobowe Uczelniane Kolegium Elektorów. Kandydaturę prof. Andrzeja Białkiewicza z Wydziału Architektury PK, w ostatnich 8 latach prorektora ds. ogólnych uczelni, poparło 38 elektorów Na prof. Jerzego Sładka z Wydziału Mechanicznego głos oddały 22 osoby. Wybory rektora PK odbyły się w przełożonym - z powodu pandemii - terminie (pierwotnie były planowane na 20 maja) w formie stacjonarnej ze szczególnymi środkami bezpieczeństwa (głosowano w kilkunastu turach w odstępach czasowych). – Dziękuję całej społeczności Politechniki Krakowskiej za poparcie. Wybór na rektora Politechniki Krakowskiej to dla mnie zaszczyt i wielkie zobowiązanie. Przyrzekam, że będę dalej z całym oddaniem pracował dla dobra uczelni – powiedział po wyborze rektor elekt.

Prof. dr hab. inż. arch. Andrzej Białkiewicz urodził się w 1954 r. w Czeladzi. Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Będzinie. Z Politechniką Krakowską jest związany od prawie 50 lat. Studia na Wydziale Architektury ukończył w 1978 r. W tym samym roku rozpoczął pracę na w Zakładzie Rysunku, Malarstwa i Rzeźby na Wydziale Architektury PK, którym kieruje od 2011 roku. Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w 1987 r. na podstawie rozprawy poświęconej architekturze okresu międzywojennego i zagadnieniom konserwatorskim. Dysertacja ta stanowiła punkt wyjścia do dalszych prac naukowo–badawczych i nawiązania międzynarodowych kontaktów naukowych. W 2005 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk technicznych. Tytuł profesora nauk technicznych otrzymał w czerwcu 2018 r., a jego książka profesorska dotyczyła zmian użytkowania obiektów sakralnych („Adaptive Reuse of Sacred Buildings”). W dwóch ostatnich kadencjach był prorektorem do spraw ogólnych Politechniki, odpowiedzialnym m.in. za rozwój infrastruktury oraz bazy dydaktycznej i materialnej PK, nadzór nad inwestycjami i remontami uczelni, kreowanie długoterminowych zadań inwestycyjnych, współpracę uczelni z jednostkami samorządowymi i instytucjami zewnętrznymi.

Główne obszary zainteresowań badawczych prof. Białkiewicza dotyczą architektury modernistycznej, roli rysunku w działalności architektów, zachowania dziedzictwa architektonicznego, procesów nadawania zabytkom architektury współczesnych funkcji, w tym zjawiska desakralizacji obiektów zabytkowych. Jest autorem lub współautorem 125 publikacji naukowych w czasopismach krajowych i międzynarodowych oraz 3 monografii.

Równolegle do pracy badawczej i dydaktycznej na uczelni prowadził działalność jako architekt, uzyskując kolejne uprawnienia i doświadczenia projektowe. Jest autorem lub współautorem ponad 180 zrealizowanych projektów, w tym ponad 50 realizacji kościołów i założeń sakralnych w Polsce (największa to kościół z zespołem klasztornym oo. Paulinów w Toruniu), na Ukrainie, Łotwie, w Kamerunie, na Węgrzech, Chorwacji, Republice Południowej Afryki, Słowacji. Równie istotnym kierunkiem jego działań architektonicznych są realizacje konserwatorskie (m.in. na Jasnej Górze w Częstochowie i Skałce w Krakowie). Należy do międzynarodowych stowarzyszeń działających w obszarze ochrony dziedzictwa kulturowego, takich jak: ICOMOS, DOCOMOMO, ReUSO, SKZ. Jest członkiem branżowych organizacji architektonicznych i budowlanych: SARP, MOIA, Rady Naukowej Galicyjskiej Izby Budownictwa, a także członkiem Międzynarodowego Instytutu ds. Edukacji Inżynierów WIETE w Melbourne.

Istotnym obszarem działalności akademickiej prof. Białkiewicza jest dydaktyka (w zakresie obrazowania architektury i tworzenia jej reprezentacji, projektowania, konserwacji zabytków i historii sztuki). Jest promotorem 3 prac doktorskich, licznych dyplomów magisterskich, uczestniczy w roli recenzenta w postępowaniach o nadanie stopnia doktora, doktora habilitowanego i tytułu profesora. Bierze czynny udział w krajowej i międzynarodowej współpracy naukowo-dydaktycznej. Występował na ponad 70 konferencjach naukowych, m.in. w Nowym Jorku, Cottbus, Budapeszcie, Barcelonie, Florencji, Moskwie, Mexico City, Stambule, Kolonii, Quebecu, Singapurze, Xian, Bangkoku, Atenach. Doświadczenie związane z organizacją i zarządzaniem uczelnią pogłębił we współpracy z uczelniami polskimi i zagranicznymi z Włoch, Niemiec, Austrii i Rosji.

W wolnym czasie zajmuje się historią motoryzacji, uczestniczy w zlotach i rajdach zabytkowych pojazdów, tworzy rysunki. Swe prace rysunkowe prezentował na wystawach autorskich i zbiorowych.